ساعت فورتیس قدیمی که زهر را از بدن خارج می کرد

ساعت شنی ابزاری برای اندازه گیری زمان است که بر این اصل کار می کند که یک مایع یا یک جامد بسیار ریز دانه که دارای ماسه است، ته آن پهن است، کمر نازکی دارد، همیشه به زمان یکسانی برای عبور از سوراخ نیاز دارد.

ساعت فورتیس قدیمی از انواع ساعت است که طراحی بسیار جذابی دارد.

اگرچه در آب و هوای سرد بیشتر از ساعت آبی استفاده می شد، اما ساعت شنی ابزار چندان مناسبی برای اندازه گیری زمان در طول روز نبود.

برای این کار یا باید خیلی بزرگ ساخته می شد یا هر لحظه کسی باید منتظرش بود.

در برخی از ساعت‌های شنی، هر بار که ساعت وارونه می‌شد، نشانگر شماره‌گیر یک ساعت جلو می‌رفت.

با این وجود، ساعت شنی با موفقیت برای اندازه گیری فواصل زمانی کوچک در یک دوره زمانی طولانی مورد استفاده قرار گرفته است.

از قرن شانزدهم تا به امروز، این ساعت ها کارکرد نشان دادن آغاز و پایان یک زمان معین را دارند، نه اینکه دائما زمان را اندازه گیری کنند.

زمان نماز در کلیساها نیز برای تعیین زمان نگهبانی خدمه در کشتی ها یا تعیین سرعت کشتی ها استفاده می شد و امروزه همچنان در بازی ها استفاده می شود.

ساعت آتش (یا ساعت شمعی) ساعتی است در مکانیسم ساعت که با شعله چراغ روغن کار می کند، زمان با توجه به تماشای روغن مصرف شده در ظرف شفاف یا طول سایه شمع کوتاه شده تعیین می شود.

معلوم نیست اولین بار کجا استفاده شده است، با این حال، چنین ساعت هایی در شعری از شاعر چینی یو جیانگو از سال 520 ذکر شده است،در این شعر توضیح داده شده است که درجه روی شمع تعیین کننده گذر زمان است.

از همین نوع شمع ها در اوایل قرن دهم در ژاپن نیز استفاده می شد.

در این کشورهای خاور دور گیاهان مختلف به ویژه معابد را به صورت پودر می کوبیدند و فشرده می کردند و در لوله ای قرار می دادند و زمان را با توجه به محل رسیدن آتش محاسبه می کردند.