در داستان های اساطیری، کمربند اساساً به عنوان مجرای انواع توانایی های خارق العاده عمل می کند.
این به صاحب خود قدرت های ماوراء طبیعی یا ویژگی های کاریزماتیک خاصی می دهد و آنها را قادر می سازد تا وظایف داده شده را انجام دهند.
در حقیقت کمربند چرم دست دوز مخصوص بزرگان و قدرتمندان آن زمان بود.
به عنوان مثال، الهه یونانی عشق، آفرودیت، کمربند چاریس را از شوهرش هفائستوس دریافت کرد.
او کمربند را تماماً از طلا ساخت و آن را با الماس های متعدد پوشاند.
Charis نه تنها بسیار زیبا بود، بلکه بسیار مؤثر بود زیرا به پوشنده خود جذابیت مقاومت ناپذیر و جذابیت وابسته به عشق شهوانی می بخشید.
در طول عصر برنز و پس از آن عصر آهن، کمربند عمدتاً از دیسک‌های فلزی به هم پیوسته یا حلقه‌های زنجیره‌ای تشکیل می‌شد که با قلاب بسته می‌شدند.
گرچه سگک که بعدها برای کمربند نیز مورد استفاده قرار گرفت، بیشتر مورد استفاده متفاوتی قرار گرفت.
در لباس‌های باستانی که به آرامی روان بودند، توری وجود نداشت.
استثناء کمربندهای نظامی مانند بالتئوس سرباز و سنکتوریوم افسری بود.
بند سینه و کمری که زنان برای صاف کردن لباس‌ها استفاده می‌کردند از چرم نرم یا پارچه ساخته می‌شد، اما سگک نداشت.
نحوه استفاده از کمربند در قرون وسطی را بدانید.
مردان و زنان قرون وسطی اغلب از کمربند استفاده می کردند، کمربندها باریک و ساده شدند، آنها را روی باسن می پوشیدند و به کمربند کیسه های پول، تعویذ، آویز و اسلحه وصل می کردند.
کمربندهای مخصوص زنان برای پاکدامنی اختراع شد، آنها را روی خانم های متاهل می پوشاندند و با یک قفل مخصوص قفل می کردند.
شوهر وقتی به پیاده روی طولانی می رفت کلید را با خود می برد.
پیچیدگی و محبوبیت کمربندها پس از جنگ های صلیبی قرن سیزدهم افزایش یافت.
در آن زمان، کمربند نه تنها یک کالای ضروری لباس، بلکه یک اکسسوری مد نیز بود، بنابراین، آنها به طرز غنی و جالبی تزئین شده بودند.
