عینک آفتابی یک کمک چشم پزشکی است که برای محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش (UV) نشان داده شده است.
به خصوص در تابستان که فرصت گذراندن مدت طولانی در خارج از منزل بیشتر است و قرار گرفتن در معرض سطوح بازتابنده (سواحل، دریا یا چمنزارها) احتمال بیشتری دارد، چشم ها به شدت تحت فشار قرار می گیرند و نیاز به توجه ویژه دارند.
اتحادیه اروپا فریم عینک طبی خلبانی آفتابی را به عنوان “تجهیزات حفاظت شخصی” (PPE) طبقه بندی می کند.
در واقع، لنزهای چشمی مجهز به فیلترهای انتخابی برای اشعه ماوراء بنفش (UV) عملکرد محافظت از ساختارهای چشمی را در برابر خطرات ناشی از تابش خورشید انجام می دهند.
به همین دلیل، عینک آفتابی باید به شیوه ای کارآمد تولید شود و با استانداردهای ایمنی و کیفیت از پیش تعیین شده مطابقت داشته باشد.
عینک آفتابی محافظی ضروری برای به خطر انداختن بینایی است، زیرا از اشعه ماوراء بنفش (UV) از خورشید محافظت می کند و درخشندگی شدید را کاهش می دهد و مسئول کاهش دید و برای بیماری های مختلف مانند سوزش چشم، درماتیت پلک، ورم ملتحمه و کراتیت است.
اشعه ماوراء بنفش همچنین باعث تولید بیش از حد رادیکال های آزاد می شود که مسئول پیری سلول ها و بافت ها (شامل چشم ها) هستند.
با گذشت زمان، این پدیده می‌تواند منجر به کدورت تدریجی کریستالی (ساختاری که نور را روی شبکیه فیلتر می‌کند) که می‌تواند منجر به ایجاد آب مروارید شود.
نور آبی – در طیف مرئی، هم مرز با اشعه ماوراء بنفش – خطر دژنراسیون ماکولا را افزایش می دهد.
لنز عینک آفتابی مجهز به فیلتر ضد اشعه ماوراء بنفش است که قادر به جذب پرتوهای نوع A و B (UVA و UVB) است که نسبت به نور مرئی برای چشم مضرتر است.
پرتوهای فرابنفش عمدتاً از خورشید منشأ می گیرند و شامل بخشی از طیف الکترومغناطیسی با طول موج بین 100 تا 400 نانومتر (nm) می شوند.
