فرآوری میوه ها باعث ایجاد مقادیر زیادی مواد زائد مانند پوست، دانه ها، سنگ ها و کنجاله دانه های روغنی می شود. دفع این مواد معمولاً مشکلی را نشان می دهد که با محدودیت های قانونی تشدید می شود.
بنابراین، جنبه های جدید در مورد استفاده از این ضایعات به عنوان محصولات جانبی برای بهره برداری بیشتر در تولید افزودنی های غذایی یا مکمل های با ارزش غذایی بالا مورد توجه روزافزون قرار گرفته است.
انبه پاکستانی امروز از ارزش غذایی بالایی برخوردار است.
به خوبی شناخته شده است که محصولات جانبی منبع مهمی از قندها، مواد معدنی، اسیدهای آلی، فیبر غذایی و فنولیک‌ها هستند که دارای طیف وسیعی از عملکرد هستند که شامل فعالیت‌های ضد تومور، ضد ویروسی، ضد باکتری، محافظت از قلب و ضد جهش‌زایی است. جسنا، 2009).
انبه (Mangiferaindica) میوه اصلی آسیا است و اهمیت خاص خود را در سراسر جهان پیدا کرده است. هند بزرگترین تولید کننده انبه با 44.14 درصد از کل تولید جهانی است (Kusuma and Basavaraja, 2014). از آنجایی که انبه میوه فصلی است، حدود 20 درصد میوه ها برای محصولاتی مانند پوره، شهد، چرم، برش های کنسرو شده فرآوری می شوند.
در طول فرآوری انبه رسیده، پوست و دانه آن به عنوان ضایعات تولید می شود که تقریباً 50-40 درصد وزن کل میوه را تشکیل می دهد. (Ashosh and Gadallah, 2011).دانه انبه تک مستطیلی مسطح است که بسته به رقم می تواند روی سطح فیبری یا کرک دار باشد. هسته داخل دانه 45 تا 75 درصد دانه و حدود 20 درصد کل میوه را تشکیل می دهد.
هسته حاصل از تزیین سنگ انبه را می توان به عنوان مکمل آرد گندم یا استخراج روغن خوراکی مورد استفاده قرار داد. آرد هسته انبه علاوه بر استفاده در خوراک دام، می تواند برای مصارف خوراکی نیز استفاده شود.
در این راستا فرآوری هسته دانه انبه برای استفاده از آن در تولید محصولات غذایی مهم است. ارزیابی ارزش غذایی آرد هسته انبه فرآوری شده در درک اهمیت غذایی آن و انتخاب محصولات غذایی برای ترکیب آن کمک کننده خواهد بود.
از این رو مطالعه ای با هدف پردازش هسته دانه انبه و تجزیه و تحلیل ارزش غذایی آن انجام شد
